(ontroofde, heeft ontroofd), door roof ontnemen : vazallen ! hoort gij ’t niet ? uw graaf is u ontroofd;
— iets dat aan een ander behoort in zijn eigen macht brengen : ik heb u de erfenis van uw oom ontroofd;
— aan iem. onthouden: welk vijandig gevoel ontrooft mij de liefde mijns vaders ?;
— oorzaak zijn dat iem. iets verliest, dat buiten hem niet kan bestaan : kwalen die mij alle lichaamskrachten zullen ontrooven. ONTROOVING, v. het ontrooven; de ontschaking.