Gepubliceerd op 01-11-2018

Ontgronden

betekenis & definitie

(ontgrondde, heeft ontgrond), iets rukken uit de grond waarin het vaststaat: een orkaan waardoor de zwaarste doornen ontgrond, gebroken en ontkroond werden;

— eene fundering of een grond zijn ondergrond doen verliezen doordat deze wegspoelt;
— de bovengrond van een stuk land afgraven om het land bebouwbaar te maken, ontginnen;
— een grond door afgraving ontdoen van de daarboven liggende veenlaag; het veen afgraven of uitbaggeren. ONTGRONDING, v. (-en), het ontgronden: de ontgronding in de haven is men niet meester.