Wat is de betekenis van Ontgronden?

2024-03-29
Encyclopedie van Zeeland

Kon. Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen (1982)

ONTGRONDEN

Het weghalen van klei (voor bedijkingswerken, steenbakkerijen e.d.), veen (turfwinning) of bagger (waterlopenbeheer, grondverbetering) door ontgraving of anderszins. Willekeurig ontgronden kan schade berokkenen aan derden en landschappelijke of planologische bezwaren oproepen. Om tot een doelmatige afweging van belangen te komen werd op 27 oktober...

2024-03-29
Agrarisch Encyclopedie

Veerman (1954)

Ontgronden

Onttrekken van grond aan een terrein b.v. door de schurende werking van snel stromend water, door het vergraven of baggeren van veen, door het ontkleien van uiterwaarden voor de baksteen-industrie en voorts door alle ontgravingen, waardoor grond wordt verwijderd. O. kan schade veroorzaken b.v. als goede bovengrond wordt weggevoerd, als het maaiveld...

2024-03-29
Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Ontgronden

(ontgrondde, heeft ontgrond), 1. (w. g.) iets rukken uit de grond waarin het vaststaat: een orkaan waardoor de zwaarste bomen ontgrond, gebroken en ontkroond werden. 2. van grond beroven; — een fundering of een grond zijn ondergrond doen verliezen doordat deze wegspoelt; — de bovengrond van een stuk land afgraven om het land bebo...

2024-03-29
Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Ontgronden

(waterbouwk.). Hieronder verstaat men bij de onder water gelegen gedeelten van waterbouwk. werken het, als gevolg van stroomingen of golfslag, wegspoelen van den voor de instandhouding der werken vereischten grondsteun of grondbedekking. Zoo kunnen bijv. kademuren, havenhoofden e.d. verzakken door o. van de fundeeringen aan de waterzijden en kunnen...

2024-03-29
Modern Woordenboek

Jozef Verschueren (1930)

ontgronden

(ont’grondən) (ontgrondde, heeft ontgrond) van grond beroven : de golfslag kan een haven -.

2024-03-29
Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

ontgronden

(ontgrondde, heeft ontgrond), van grond beroven; een fundering of een grond zijn ondergrond doen verliezen door wegspoeling; de bovengrond van een stuk land afgraven.

2024-03-29
Groot woordenboek der Nederlandsche taal

J.H. van Dale (1898)

Ontgronden

(ontgrondde, heeft ontgrond), iets rukken uit de grond waarin het vaststaat: een orkaan waardoor de zwaarste doornen ontgrond, gebroken en ontkroond werden; — eene fundering of een grond zijn ondergrond doen verliezen doordat deze wegspoelt; — de bovengrond van een stuk land afgraven om het land bebouwbaar te maken, ontginnen; —...

Gerelateerde zoekopdrachten