ONDERLAGE, v. (...lagen), eene laag die zich beneden eene of meer andere lagen bevindt; in tegenstelling van bovenlaag: de onderlagen van den grond zijn steenachtig; een zandgrond met eene onderlaag van kléi; in de onderlagen van dat gebergte worden véle versteeningen gevonden;
— (zeew.) de benedenste ge3chutlaag van een schip, de batterij die op het onder- of tusschendek het dichtst bij de waterlijn geplaatst is; hetzelfde als onderbatterij: een moorddadig vuur uit de onderlaag;
— eene laag die onder een voorwerp geplaatst is, om daaraan tot steun te verstrekken, een liggend voorwerp waarop iets rust: indien vuurmonden op een niet zeer vasten grond moeten vuren, dan hebben zij vaste onderlagen noodig om een gélijkmatigen stand te behouden;
— (in ’t bijz.) het houtwerk onder een bed, het raam en de planken waarop de matras of het stroo ligt: meest in ’t mv. gebruikt: de onderlagen van die bedstede mogen wél eens vernieuwd worden.
ONDERLAAGJE, o. (-s).