(onderkende, heeft onderkend), (van pers. of zaken) ze kennen of herkennen te midden van andere personen of zaken van dezelfde soort: mijn oog is niet genoeg geoefend om op zulk een afstand inlanders van vreemden te onderkennen; het is moeilijk die tweelingbroeders van elkander ie onderkennen; kunt gij die twee stoffen van elkander onderkennen ?; een vogel aan zijn gezang weten te onderkennen;
— van elkander onderscheiden : we hebben in ons zelven zoo eene wet om goed en kwaad te onderkennen;
— duidelijk genoeg zien om iem. of iets te herkennen : door de duisterheid was het bijna ónmogelijk iem. te onderkennen; bergen, die door den nevel onmogelijk te onderkennen waren;
— door waarneming leeren kennen en onderscheiden : iets wat zij wel zelve nog niet als hartstocht had onderkend, maar dat toch sterker was dan alles, wat haar overmeesterde. ONDERKENNING, v. het onderkennen.
