bn. aan iets lijdende, met iets behept: hij is zeer onderhevig aan koorts; zij is altijd onderhevig geweest aan zenuwtoevallen; Keetje was aan geen meer gebreken onderhevig dan andere kinderen;
— onderworpen aan de werking of den invloed van iets : de uitvoering van het plan bleek aan groote zwarigheden onderhemg te zijn; aan twijfel, bedenking onderhevig, met recht aan twijfel blootstaande, twijfelachtig. ONDERHEVIGHEID, v. (w. g.).
