(omrandde, heeft omrand), met een rand omsluiten, met een rand beleggen, (w. g.) : bij het etsen omrandt men gemeenlijk het metaal met een paar duim was, om het bijtmiddel zooveel mogelijk te doen werken; als met een rand omgeven: eene offerschaal, met parelen omrand. OMRANDING, v. het omranden;
— (mv. -en), de rand waarmede iets is omsloten.
