(raakte om, is omgeraakt), er in slagen te komen langs den omtrek van het aangewezen voorwerp of de genoemde plaats, er met moeite omheen raken : de kerel was zoo dronken, dat hij met moeite den hoek van de straat omraakte; het schip is na veel tegenwind eindelijk de kaap omgerankt;
— (van eene tijdruimte) allengs verstrijken, ten einde komen, inz. wanneer de tijd iem. lang valt, dat het wachten hem moeite kost: twee uren wachten! Hoe raakt die tijd nog om ?;
— allengs om het lijf raken, er na lang wachten of veel moeite om gedaan worden : 't was of men aan geen scheiden dacht, maar eindelijk raakten dan toch de mantels en doeken om, en zou men opstappen;
— allengs of ongemerkt onder den voet of op den grond raken, ongemerkt omvallen of neerkomen: het ding is zeker in de drukte omgeraakt; toen ik er van morgen bij kwam, lag het althans op den grond.