omheinen, (omheinde, heeft omheind), met eene heining omgeven : een tuin, een boomgaard, een bleekveld omheinen; den grond omheinen voor het zetten van een gebouw;
— (fig.) iem. of iets omheinen met, als met eene heining omgeven, en daardoor beschutten en beveiligen: ik zal hem met een koperen muur omheinen; zich met iets omheinen. OMHEINING, v. het omheinen;
— (mv. -en), heining, schutting; (krijgsw.) de buitenste verdedigingslijn van versterkte plaatsen, als van steden, dorpen, pachthoeven enz. OMHEININKJE, o. (-s).