Het begrip ketsen heeft 3 verschillende betekenissen:
1. ketsen - KETSEN (ketste, heeft en is geketst), afstuiten. niet afgaan (van vuurwapenen): het geweer ketste; (bilj.) mijne keu ketste, schampte af, zoodat de bal niet op de gewenschte wijze voortgfng; (fig.) mislukken, niet doorgaan de zaak is geketst;
— een voorstel ketsen, verwerpen, niet aannemen;
— hij wist die plannen te ketsen, niet te doen doorgaan;
— niet opnemen (in een gezelschap): zij hebben hem geketst;
— vuur ketsen, door middel van een vuurslag en een vuursteen tonder doen aangaan. KETSING, v. (-en), het ketsen; (ftg.) mislukking.
2. ketsen - KETSEN, (ketste, heeft geketst), eene trekschuit met een paard voorttrekken.
3. ketsen - KETSEN, (gew.) achter een meisje ketsen, trachten eene verkeering met haar aan te knoopen; achter iets ketsen, zijn werk er van maken, om iets te verkrijgen.
