HANDGAUW, bn. spoedig met de hand gereed om te grijpen, te stelen enz. hij is erg handgauw, altijd zoekt hij iets te kapen; (ook) licht de handen gebruikende om te slaan, vechtlustig. HANDGAUWHEID, v. diefachtigheid; (ook) vaardigheid om te vechten. Vgl. HANDJEGAUW.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
