GEMOEDELIJK, bn. bw. (-er, -st), handelende naar of zich latende leiden door de inspraak van het gemoed eene gemoedelijke, godvruchtige vrouw; een gevoelvol, gemoedelijk dichter;
— aandoenlijk, gevoelig, goedig de gemoedelijke oude schudde het hoofd; hij wordt, als hij te veel gedronken heeft, altijd gemoedelijk;
— uit het gemoed voortkomende eene gemoedelijke preek; hij onderhield mij met gemoedelijken ernst over het voorgevallene.
GEMOEDELIJKHEID, v. (...heden), kalme bezadigdheid; welwillende ernst: iem. met eene zekere gemoedelijkheid toespreken.
