GEKOUST, bn. (w. g.) kousen dragende of aanhebbende, of wel, zulke als in de bepaling is uitgedrukt: gekoust en geschoeid zijn;
— (fig.) (Zuidn.) (van vogels) pluimen om de pooten hebbende, ruigpootig eene gekouste duif; een gekouste haan;•
— (wapenk.) (van een wapenschild) door eene omgekeerde keperlijn in twee deelen verdeeld, doch zoo dat de punt der keperlijn den onderkant van het schild niet raakt (Fr. chaussé);
— gekapt-gekoust, (van een wapenschild) gekapt en gekoust, zoodat de keperlijnen elkaar te halverwege, bij het midden der schildzijden ontmoeten (Fr. chapé-chaussé).