GEDACHTELOOS, bn. bw. (...loozer, -t), (van personen) het denkvermogen niet inspannende, onnadenkend zij praten elkander gedachteloos na', door ontroering of ontsteltenis overweldigd en als versuft: gansch verdwaald zat zij als gedachteloos en met stille tranen in de oogen;
— achteloos, onwillekeurig, of wel, werktuiglijk, als een gevolg van afgetrokkenheid van geest: zij ontbladert gedachteloos de bloem in hare hand;
— niet behoorlijk nadenkende over hetgeen men doet, onbezonnen: een gedachteloos, los meisje;
— (van zaken, als handelingen, toestanden enz.) getuigenis of blijk gevende van werkeloosheid van geest, van onnadenkendheid of verstrooidheid de meisjes blikten met gedachteloose nieuwsgierigheid op hetgeen er geschiedde.
