DROLLIG, bn. bw. (-er, -st), (gew.) koddig, kluchtig;
— (Zuidn.) gemelijk, lastig, booswillig: een drollig kind, lastig, weerspannig;
— een drollige meester, die al te streng is; een drollige stier, gevaarlijk, kwaad; drollig weer, boos weer.
DROLLIGHEID, v. (...heden), klucht, grap.