DOORDRINGEN, (drong door ,is en heeft doorgedrongen). voortdurend dringen;
— met moeite, strijd door iets heen gaan om een zeker punt te bereiken: hij is tot de hoofdstad des vijands doorgedrongen; (fig.) hij is in de geheimen der natuur doorgedrongen, heeft ze ontsluierd, doorgrond de regen is tot op de huid doorgedrongen;
— doordrijven, doorzetten, in weerwil van alle beletselen tot stand brengen hij heeft het doorgedrongen;
— (doordrong, heeft doordrongen), (fig.) volkomen bezit nemen van, vervullen droefheid doordrong mijn hart;
— van de waarheid eener stelling doordrongen zijn, volkomen overtuigd.
DOORDRINGER, m. (-s);
...DRINGSTER, v. (-s).
