DOENDE, bw. bn. bezig hij is ermee doende;
— (spr.) al doende leert men, door iets te doen, leert men ’t langzamerhand beter doen;
— ’t welk doende (slot van een verzoekschrift). (Volledig luidde dit slot oudtijds ’t Welk doende, zoo zult Gij weldoen, en wij zullen God (de maagd Maria enz.) voor U bidden).
