BONDGENOOT, m. (-en), iem. die zich met een ander verbonden heeft ter bereiking van een gemeenschappelijk doel; deelgenoot in een verbond;
— de Bondgenooten. de groote mogendheden die Napoleon ten val brachten; gelijkgezinde personen of partijen die elkander helpen en steunen in den strijd voor of tegen zekere denkbeelden in staat, kerk of maatschappij;
— in hem begroet ik een bondgenoot, een medestander, medestrijder. BONDGENOOTE, v. (-n).