BOCHTIG, bn. (-er, -st), met kromten, gebogen; een bochtige weg; eene bochtige rivier;
— (plantk.) het blad van den eik is bochtig, met stompe, afgeronde insnijdingen en even zulke uitsteeksels aan den rand. BOCHTIGHEID, v.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
