BENADERING, v. (-en), het benaderen;
— (wisk.) het berekenen van grootheden, die of niet geheel nauwkeurig in getallen uit te drukken zijn, óf wier eigenlijke grootte men niet geheel juist behoeft te kennen;
— iets bij benadering aangeven, ongeveer;
— naasting, beslag.
BENADERINGSGETAL, o. (-len);
...MANIER, v. (-en);
...WIJZE, v. (-n).
