m. (-s), iem. die op avonturen uitgaat, vroeger vooral van rondzwervende krijgslieden gebezigd; (bij uitbr.) iem. die zonder bepaald middel van bestaan aan den kost zoekt te komen, gelukzoeker ik gaf mijne dochter niet aan zoo’n avonturier.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
