AFKAATSEN, (kaatste af, heeft en is afgekaatst), ; een kaatsbal of eenig ander voorwerp dat toegesmeten wordt, afslaan vóórdat het treft;
— doen terugstuiten: de hardsteenen muur kaatste alle kogels af;
— (fig.) afweren (schertsende, bijtende of beleedigende gezegden): elke spotternij wist hij geestig af te kaatsen;
— terugstuiten: de kogel kaatste af;
— iem. niet treffen, geen vat op hem hebben (van schertsende, bijtende of beleedigende ; gezegden): al die aardigheden kaatsten af op zijne onverstoorbare kalmte;
— afspiegelen (in eene heldere oppervlakte).