AFBORGEN (borgde af, heeft afgeborgd), iets van iem. borgen, ter leen bekomen, waardoor deze het ontberen moet: hij heeft mij al mijn geld afgeborgd en nu moet ik mij zelf behelpen;
— (w. g.) (fig.) iem. eene gedachte afborgen, ze aan een ander ontleenen, ze van hem overnemen en als eigen aanmerken. AFBORGING, v. (-en), leening.