(wees toe, heeft toegewezen),
1. uit hoofde van gezag, autoriteit bij rechterlijk vonnis of van overheidswege toekennen: na de scheiding werden haar de kinderen toegewezen; de vrouw kreeg een zeker bedrag van het vermogen toegewezen; — (rechtst.) een eis, een vordering toewijzen, de gerechtvaardigdheid er van erkennen; de eis tot echtscheiding of (bij verkorting) de echtscheiding toewijzen;
2. bij een wedstrijd enz. (een prijs, eretitel) toekennen: aan de best geplaatste vereniging wordt de hoofdprijs toegewezen;
3. uit hoofde van een feitelijke macht toekennen: aan makelaars in effecten wordt ¼ pct van het toegewezen bedrag hunner inschrijvingen vergoed; — een werk of een levering toewijzen, gunnen, bij aanbesteding opdragen; iem. een koop toewijzen, op een veiling; — iem. een taak toewijzen;
4. toeschrijven: een schilderij van Van Meegeren, dat door beroemde experts aan Vermeer was toegewezen.
