(kende toe, heeft toegekend),
1. toewijzen, verlenen (aan iem.), b.v. op grond van zekere aanspraken: iem. een gratificatie, een schadeloosstelling, een wachtgeld toekennen; aan iets een zeker gezag toekennen; een recht, een macht toekennen aan; iem. de prijs toekennen; de overwinning, de zege toekennen;
2. oordelen, van oordeel zijn dat iem. of iets in het bezit is van een zekere zaak, veelal een eigenschap; toeschrijven, aanzeggen: men kent hem vele deugden toe; (een) betekenis, gewicht, waarde toekennen aan, hechten aan.
