(kreunde, heeft gekreund),
1. een zacht, klagend geluid maken (gewoonlijk met gesloten of nauwelijks geopende mond), steunen, zacht kermen: hij kreunde van pijn; — met zulk een geluid uitbrengen : o, mijn hoofd, kreunde zij; — ook van zaken gezegd : door ’t woud der pijnen kreunt en zucht de wind (Perk);
2. (vrijwel veroud.) zich aan iets niet kreunen, zich er niet aan storen.
