Wat is de betekenis van kreunen?

kreunen - Werkwoord 1. (inerg) ongearticuleerde geluiden maken, vaak van pijn of ander leed ♢ "Help me!", kreunde de gevallen motorrijder. Woordherkomst Afkomstig van het Middelnederlandse cronen.

kreunen - regelmatig werkwoord uitspraak: kreu-nen 1. zachte, klagende geluiden maken van pijn of verdriet ♢ het slachtoffer lag te kreunen van de pijn Regelmatig werkwoord: kreu-nen ik kreun ...

In de historische eedformule bij Gods kreunen ‘bij het kermen van God aan het Kruis’ worden God en zijn kreunen tot getuigen aangeroepen dat men de waarheid spreekt. Het ijdel gebruik van die formule maakt haar tot lijdensvloek, die, om anderen niet te kwetsen, verbasterd en dus afgezwakt kon worden. Komt in de 17de...

kreunen - een zacht geluid maken, steunen (van erotische opwinding). Daarna lag ze... nóg te kreunen en strekte ze de armen uit als een die het Aards Paradijs en de fluit van Adam verlangde, M.M. 33 [1972]. krevel, prikkel tot wellust. Koomt oyt in uw gemoet verkeerde lust te rijsen, Soo speent u van den dranck, en soekt u niet te spijsen, D...

v., kroan(j)e, kreune, oefje, oefenje, stinne; (van paarden), skrieme; (van slapende mensen en dieren), wein(j)e.

...

(kreunde, heeft gekreund), 1. een zacht, klagend geluid maken (gewoonlijk met gesloten of nauwelijks geopende mond), steunen, zacht kermen: hij kreunde van pijn; — met zulk een geluid uitbrengen : o, mijn hoofd, kreunde zij; — ook van zaken gezegd : door ’t woud der pijnen kreunt en zucht de wind (Perk); 2. (v...

kreunde, heeft gekreund; zacht en klaaglijk kermen: de zieke lag te kreunen.

('kreunən) (kreunde, heeft gekreund) [msch. ~ kriemelen] 1. een zacht klagend geluid maken : de zieke lag te van de pijn. Syn. →: grijnen. 2. zich -, zich bekreunen om ; zich aan iets niet -.