gaan -
eufemisme voor ‘doodgaan, sterven’. Al in de late 16de eeuw opgetekend. Ook bij Vondel veelvuldig voorkomend. Syn. naarde eeuwigejachtvelden vertrokken zijn.
... sinds m’n wijf is gaan hemelen ben ik ook maar alleen. (Jan Mens: Waterland, 1949)
... zachies-an gaan ik hemelen. (Maarten ’t Hart:
De unster, 1989)
Kikkie de Bruggetrekker was al jaren ervoor gaan hemelen. (Haring Arie: De Sarkast, 1989)
En toen is m’n ouwe heer gaan hemelen. (Maarten ’t Hart: Het woeden der gehele wereld, 1992)
