Voldoening

betekenis & definitie

Voldoening - satisfactie, dogm.: aan de gerechtigheid van God, die straf eischt voor de zonde. Zij wordt gevonden in de gehoorzaamheid van Christus, die door zijn lijden en sterven volkomen Gods wil voor, d. i. in de plaats en ten goede van, den zondigen mensch heeft vervuld en daardoor Verzoening tot stand gebracht. Deze leer is vooral door Anselmus ontwikkeld in juridischen vorm. Zij is echter te zeer de uitdrukking van het mysterie van zonde en schuld, recht en genade, dan dat zij in een bepaalden vorm zou kunnen worden gebracht. — V. is ook een deel van het R.-K. sacrament der Boete; het laatste, als v. aan den eisch van vergoeding.