Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 17-01-2019

Spanning

betekenis & definitie

Spanning - 1) Treedt in een lichaam op bij vormverandering (deformatie). Een s. is op te vatten als een oppervlaktekracht, werkzaam tusschen aan elkaar grenzende oppervlakteelementen. Is de kracht loodrecht op zulk een oppervlakteëlement gericht, dan wordt de s. normaal genoemd, terwijl tangentiëele s. (schuifspanningen) in het oppervlakteëlement werken.

Bij vormveranderingen van vaste lichamen treden zoowel normale als tangentiëele s. op, de eerste b.v. bij uittrekking, de andere bij wringing. Bij vloeistoffen zonder inwendige wrijving zijn alleen normale s. mogelijk; is er een inwendige wrijving, dan treden bij beweging ook tangentieele s. op.

2) In de electrotechniek verstaat men onder s. een potentiaalverschil, algemeen de lijnintegraal van de electrische kracht.