Wat is de betekenis van spanning?

spanning - Zelfstandignaamwoord 1. (werktuigbouwkunde) opgeslagen mechanische energie ♢ Er staat grote spanning op deze boog. 2. een toestand van grote aandacht, meestal bij onzekerheid over de afloop van een gebeurtenis ♢ Tegen het eind van de wedstrijd was de s...

spanning - zelfstandig naamwoord uitspraak: span-ning 1. gevoel van opwinding en zenuwachtigheid ♢ vol spanning keken we naar Sinterklaas 1. erover in spanning zitten [zenuwachtig zijn over de aflo...

Spanning - (bij deport) voor- of nadelig saldo.

Spanning is de geladenheid in het handelen van een personage of binnen een situatie die de verwachting wekt dat er iets gaat gebeuren.

Een geladenheid in het handelen van een personage of binnen een situatie die de verwachting wekt dat iets staat te gebeuren.

1. de elektrische spanning (of potentiaalverschil) is de oorzaak van iedere elektrische stroom. In iedere elektrische geleider zijn steeds vrije elektriciteitsdeeltjes (elektronen) aanwezig. Echter eerst onder invloed van de spanning gaan deze deeltjes bewegen en vormen dan een elektrische stroom en leveren daardoor in onze elektrische apparaten ar...

één van de haast niet te vermijden dingen in het leven van de twintigste eeuw. s. wordt veroorzaakt door zorgen, verdriet, angst en opgekropte emoties, die men vaak met de verkeerde middelen tracht weg te werken, maar die altijd weer terugkomt, omdat niet de bron van de s. echt wordt aangeboord. Evenmin moet iemand geloven dat men s....

toestand van hetgeen gespannen is. Iedere inspanning om een probleem of een→ conflict op te lossen, zet het organisme onder spanning; onderzoek bijv. vraagt een hoog spanningsniveau. In de veld-theorie van→ Lewin noemt men emotionele spanning: de affectieve toestand van iemand die onder invloed staat van twee tegenovergestelde krachten di...

s., spanning; in angstige —, yn skroeven.

v. (-en), 1. handeling van strak trekken, zetten of uitzetten; toestand van strak getrokken, gezet of uitgezet te zijn; 2. druk die een gas of een damp, door zijn neiging zich te verspreiden, op een vat of een andere weerstand uitoefent: stoom van hoge spanning ; 3. kracht die binnenin een vaste stof werkt: een normale spanning werkt loodrecht op...

(1), kracht, druk per oppervlakte-eenheid; wordt meestal uitgedrukt in atmosferen; (2) het (electrisch) potentiaalverschil tussen twee geleiders. De eenheid van electrische spanning is de Volt*.

v. spanningen (1 het spannen; 2 toestand van iets, dat gespannen is; 3 van gassen: druk, bij het zich willen uitzetten, er op uitgeoefend; 4 bouwk. afstand tussen twee steunpunten; 5 fig. min of meer vijandelijke houding): 1. de spanning van dat touw moet geleidelijk gebeuren; 2. de spanning der spieren, zenuwen; fig. dat onzekere hield zijn ziel,...

1) kracht, die i/c lichaam optreedt hij vormverandering, b.v. door verwarming of afkoeling; 2) i/d electriciteit → potentiaalverschil; 3) i/d architectuur b/e overkapping of overbrugging de afstand tusschen 2 steunpunten.

1° (techniek) kracht per oppervlakte-eenheid. Men onderscheidt trek-, druk-, buig- en schuifspanningen. De toelaatbare spanningen voor vsch. materialen vindt men in techn. handboeken. De s. van gassen, stoom e.d. wordt uitgedrukt in kg per cm2, in cm kwikdruk of in atmosferen. 2o De electriciteitsleer verstaat onder spanning het verschil in el...

('spanning) v. (-en) [< spannen 1] I. Eig. het spannen: de van een kabel. II. Metn. 1. het gespannen zijn : de van de spieren, van de zenuwen. 2. gespannen dakwerk: de van een perronoverkapping. 3. afstand tussen twee steunpunten: de van een ➝ boog(gewelf). 4. boog, vak tussen twee brugpijlers: die spoorbrug heeft grote -en. II. Metf. [v...

1e.Zie „spankracht”. 2e. De ruimte tusschen twee steunpunten bij steunende balken, enz. Spanning bij een brug de afstand midden op midden tusschen de pijlers of tusschen deze en de bruggehoofden.

Spanning - 1) Treedt in een lichaam op bij vormverandering (deformatie). Een s. is op te vatten als een oppervlaktekracht, werkzaam tusschen aan elkaar grenzende oppervlakteelementen. Is de kracht loodrecht op zulk een oppervlakteëlement gericht, dan wordt de s. normaal genoemd, terwijl tangentiëele s. (schuifspanningen) in het oppervlakteëlement w...

In physieken zin: de kracht, waarmede een koord of veer het lichaam tegenhoudt, wat in het koord of de veer een uitrekking of inkrimping veroorzaakt. Deze kracht heeft haar oorzaak in de aantrekking door de moleculen op elkander uitgeoefend. Zij wordt tot gewichtsbepaling aangewend in de veerbalansen enz.

SPANNING - v. (-en), het spannen; — (nat.) spankracht: stoom van hooge spanning; — (electr.) electriciteit van hooge spanning; — toestand van iets dat gespannen is: spanning der zenuwen, samentrekking, inspanning; — in spanning iets afwachten, den uitslag van het examen tegemoet zien; (fig.) verflauwing van vriendschap :...

Spanning is in de natuurkunde de toestand van een veerkrachtig ligchaam, gedurende welken zijne deeltjes door eene van buiten werkende kracht uit hun oorspronkelijken toestand zijn gebragt, tot welken zij terugkeeren, zoodra die kracht ophoudt te werken. De spanning van gassen is de geneigdheid van deze tot uitzetting, waardoor zij eene zekere druk...