Lochner (stephan) - geb. te Meersburg aan de Bodensee, overl. omstreeks 1481. Duitsch schilder uit de z.g.n. Keulsche School, waarvan hij een der hoofdpersonen is. Van zijn hand is het groote Keulsche altaarstuk, een triptiek met de voorstellingen van de aanbidding der koningen, de Hl. Ursula en Gereon.
Op grond van dit werk wordt hem ook een Madonna in Rosenhag en een Laatste Oordeel (WallrafRickartz Museum Keulen) toegeschreven. (De vleugels van dit triptiek te München en Frankfort). Zijn invloed op de reeds bestaande Keulsche School van Meister Wilhelm is groot, omdat hij, aan dezen, op Italiaansche (giotteske) herinneringen berustende, lineairen stijl, een realiteit en sculpturale modeleering voegde, die aan de „Ober-deutsche” School aan Konrad Witz en zijn tijdgenooten eigen was. Na dezen ommekeer ontwikkelt de Keulsche schilderskunst zich tot ver in de 16de eeuw tot een ongekenden bloei. De navolgelingen van St. L., hebben dan ook nauwe verwantschap met de schilderkunst in de Nederlanden. — Litt.: H. Janitschek, Geschichte der deutschen Malerei (Berlin, 1890); L. Scheibler u. C. Aldenhoven, Geschichte der Kölner Malerschule (Lubeck, 1902, met Atlas). Opgave zijner werken in Wurzbach, Niederl. Künstlerlexikon (Supplement) ; Kurt Glaser, Zwei Jahrhunderte deutscher Malerei (1919).
