Jauris - (Jean Léon), Fransch schrijver en staatsman, geb. 1859 te Castres (dep. Tarn), overl. te Parijs 1914, studeerde te Parijs in de philosophie, begon als leeraar aan het lyceum te Albi, werd in 1883 hoogleeraar in de wijsbegeerte te Toulouse, tot hij in ’85, als afgevaardigde gekozen, zich voor goed tot politieken arbeid bepaalde. Van 1885 tot ’89, van ’93 tot ’98 en van 1902 tot 1904 had hij zitting in de Kamer, waarvan hij in 1903/4 vice-president was. Buitengewoon welsprekend en belezen, verdedigde hij er krachtig zijn socialistische theorieën, evenals in de „Petite république” tot 1903 en daarna in de „Humanité”, dat hij in 1904 oprichtte en waarin hij een heftige polemiek voerde over het anti-militairisme.
Als gematigd socialist bestreed hij in de laatste 10 jaren het Fransche chauvinisme en de revanche-idee ; drong met kracht aan op de herziening van het Dreyfus-proces en verzette zich tegen den 3-jarigen dienstplicht. Zijn pogingen, om de eenheid in het socialistische kamp te herstellen, mislukten. Vast geloovende aan Verbroedering en Verbonden van Volkeren, drong hij steeds aan op een toenadering tot Duitschland. Bij het uitbreken van den wereldoorlog werd hij door een waanzinnige in een café met een revolver gedood.
Hij schreef: De primis socialismi germanici apud Lutherum, Kant, Fichte et Hegel (1891);
De la réalité du monde sensible (1891); Histoire socialiste 1789—1900 (1901 v.v.).
