Isaeus

betekenis & definitie

Isaeus - een der tien Attische redenaars, uit Chalcis op Euboea, volgens anderen uit Athene, waarheen hij minstens op jeugdigen leeftijd kwam, leefde aldaar omstreeks 390—340, was leerling van Isocrates en vormde zich voorts naar het voorbeeld van Lysias. Hij schreef pleidooien voor anderen en gaf onderricht in de welsprekendheid, o. a. aan Demosthenes. Van de 50 redevoeringen, welke in de Oudheid voor echt gehouden werden, zijn er slechts van 11 gedeelten tot ons gekomen; alle behandelen zij kwesties van erfrecht en zijn daarom van groote beteekenis voor onze kennis van het Attische privaatrecht; zij munten uit door krachtigen stijl.