Chalcis

betekenis & definitie

Chalcis - stad op het Gr. eiland Euboea, op de plaats waar de Z.kust het dichtst die van Beolië nadert. Over den smallen Euripus is dan ook reeds in de 5e eeuw v. C. een brug gelegd, zoodat thans C. zelfs door een spoorweg met Athene en Lamia verbonden is. Het is een vesting, de hoofdstad van de gelijknamige eparchie en van de provincie Euboea, zetel van een Grieksch-Kath. aartsbisschop; 7000 inw. C. was reeds in de 8ste eeuw v. C. een belangrijke handelsstad, met metaalindustrie en aardewerkfabrieken, en werd in 411 v. C. door een brug met het vasteland verbonden; het was gunstig gelegen ter beheersching van Midden-Griekenland en met vruchtbaar achterland, en zond in de 8ste eeuw v. C. koloniën uit (Chalcidïce in Macedonië, Cumae en Nola in Italië, Naxos op Sicilië). Het bracht aldus het alphabet in Campanië en Italië. Het streed lang met Eretria om den voorrang op Euboea, was na de Perzische oorlogen onderhoorig aan Athene, na 338 v. C. door de Macedoniër, later achtereenvolgens door Antigonus, Antiochus van Syrië en eindelijk door de Romeinen bezet. Hier is Aristoteles gestorven en zijn de redenaar Isaeus en de dichters Lycöphron en Euphorïon geboren.