Hortense - Eugénie Beauharnais, gemalin van Lodewijk Nap., den koning van Holland, geb. 10 April 1783, gest. 5 Oct. 1837. Zij was een dochter van generaal Alexander Beauharnais en van de latere keizerin Josephine. Na de terechtstelling van haar vader verkeerde zij in armoedige omstandigheden, waarin eerst verbetering kwam, toen haar moeder met Napoleon Bonaparte in het huwelijk was getreden. Geestelijk en lichamelijk goed ontwikkeld, verwierf zij later in hooge mate de gunst van haar stiefvader, dien zij op haar beurt aanbad.
Het was zijn wensch, dat zijn broeder Lodewijk haar tot vrouw nam (4 Jan. 1802). Dit huwelijk was alles behalve gelukkig. Zij was een wufte vrouw, die Lodewijk niet den minsten steun verleende. T oen haar man koning van Holland werd, kwam zij mee naar Den Haag. Maar lang bleef ze niet. Na den dood van haar oudsten zoon verliet zij Holland, dat weinig in haar smaak viel, evenmin als [haar sombere gemaal en diens stijve Haagsche! hofstoet. Na het aftreden van haar gemaal, verbleef zij in Parijs. Na den val van Napoleon benoemde Lod.
XVIII haar tot hertogin van St. Leu, en schonk haar een inkomen van 400.000 frs. ’s jaars. Na Napoleon’s tweeden val werd zij uit Frankrijk verbannen. Een tijd lang leefde zij daarna in Augsburg, daarna in Italië en vervolgens in Arenenberg (Thurgau). Uit haar huwelijk met L. N. zijn drie zoons geboren: Napoleon Lodewijk Karel, Lodewijk Napoleon en Karel Lodewijk Napoleon (Napoleon III).
Een natuurlijke zoon van haar en haar opperstalmeester was de latere hertog van Marny. Zij dichtte en componeerde veel liederen, o. a. Partant pour la Syrië. Verder schreef zij een boek over zich zelf: La reine H. en Italië, en France et en Angleterre pendant l’année 1831 (Parijs 1833). Haar lijk werd naast dat van haar moeder bijgezet in de kerk te Rueil bij Malmaison. (Derosne, Mém. sur la reine H., 1865; Fourmestraux, La reine H., 1864).
