Existentiebewijs - bewijs in streng-logischen zin, dat wiskundige begrippen, waarover aanvankelijk slechts intuïtieve kennis bestaat, inderdaad met behulp van fijnere begripsbepalingen zonder innerlijke tegenstijdigheden kunnen gedefinieerd worden. Verdubbelt men bijv. van een regelmatigen veelhoek het aantal zijden, terwijl men den afstand van het middelpunt tot de hoekpunten constant laat, dan nadert bij voortgezette verdubbeling de omtrek van den veelhoek tot den omtrek van een cirkel. Een existentiebewijs moet nu leeren, dat dit verdubbelingsproces inderdaad tot een eindige, ondubbelzinnig bepaalde grenswaarde van den omtrek voert. Vele integralen, waarvan men de beteekenis door oppervlakkige beschouwing meent te beseffen, blijken slechts onder bijzondere omstandigheden een duidelijk omschreven waarde te hebben.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
