Middelpunt, - 1) centrum van een kromme lijn of van een oppervlak, punt M zoodanig gelegen, dat alle koorden van de kromme lijn op het oppervlak, die door M gaan in M worden middendoorgedeeld. Niet alle kromme lijnen of oppervlakken hebben een middelpunt. De kegelsneden ellips en hyperbool hebben een middelpunt in ’t eindige, de parabool heeft haar middelpunt op oneindigen afstand. Krommen van hoogeren graad hebben in ’t algemeen geen middelpunten.
Oppervlakken van den 2den graad hebben een middelpunt, bij de ellipsoïde en de één- en tweebladige hyperboloïde ligt het in ’t eindige, bij de elliptische en hyperbolische paraboloïde ligt het oneindig ver. Oppervlakken van hooger graad hebben in ’t algemeen geen middelpunt. — Een straal van een stralencongruentie heeft een middelpunt, n.l. het midden van het stuk tusschen de grenspunten. Zie voor harmonisch middelpunt bij HARMONISCH, voor middelpunt van kromming bij KROMTEMIDDELPUNT.
2) bij een dunne lens het punt, dat op de optische as midden tusschen de brekende vlakken gelegen is. Door dit punt gaan de bijassen der lens.
