Ekkehard - naam van verschill. geestelijken uit het Middeleeuwsche klooster St. Gallen. E. I was eenigen tijd belast met de leiding van het klooster; hij wilde echter geen abt worden, omdat hij tengevolge van een val van het paard kreupel was. Hij deed een tocht naar Rome en stierf hoogbejaard in 973.
Het meest bekend is hij geworden door zijn Walthariuslied, de in het Latijn geschreven Vita Waltharii manu fortis, die hij als leerling nog van de kloosterschool voor zijn leermeester in klassieke versmaat dichtte (aldus naar het bericht van E. IV in zijn St. Galler kloosterkroniek). Het gedicht behandelt de Germaansche heldensage van Walther en Hildegund. — Deze E. is niet de monnik, die de hertogin Hedwig van Schwaben op de Hohe Twiel Latijn leerde, de held van von Scheffel’s bekenden roman. Het was zijn jongere tijdgenoot, gewoonl. als E. II aangeduid. — E. IV, ± 980-1060, monnik in St. Gallen, leerling van Notker Teutonicus, schreef behalve Latijnsche verzen en een omwerking van E. I’s Walthariuslied het belangrijkste deel van een St. Galler kloosterkroniek, de Casus Sti Galli van 891-971. Waarheid en verdichting zijn hier dooreen gemengd, met buitengewone kunst van vertellen. Het geeft een schitterend beeld van het kloosterleven uit den Ottonischen bloeitijd der kloosters, waardoor v. Scheffel tot het schrijven van zijn roman werd gebracht.
