Branding. - Hiervan zijn in hoofdzaak twee soorten te onderscheiden, n.l. de branding tegen klippen, steile rotswanden en alleenstaande rotsen en de branding op het vlakke strand. Loopen bij harden wind de golven, welke alsdan eene groote snelheid hebben, tegen steile kusten of rotsen op, dan kunnen van die golftoppen groote massa’s water in de hoogte — tot 30 M. — geslingerd worden. In mindere mate doet zich het verschijnsel bij deining voor. Ook tegen de wanden der groote ijsbergen op Zuiderbreedte komt het verschijnsel voor en het geraas der branding wordt door sommigen geacht des nachts als waarschuwing te kunnen dienen voor het naderen van ijs*.
Aan het vlakke Noordzeestrand; doet het verschijnsel zich anders voor. De op het strand aanrollende golf wordt steeds korter, d. w. z. de afstand van golftop tot golftop wordt kleiner; de hoogte, d. i. de verticale afstand tusschen golftop en golfdal, wordt grooter en de golf zelf dus steiler. De golf blijft niet meer symmetrisch en stort ten slotte voorover; welk laatste verschijnsel als b. bekend is. Bij zware stormen is echter ook branding waargenomen op groote diepte o. a. op de Doggersbank, New-Foundlandsche banken, Borkummer-rif,enz., ja zelfs op de Gronden voor Het Kanaal, waar 70 M. water staat. Het is echter niet onmogelijk, dat men hier meer met de zoogenaamde Grondzeeën* te doen heeft, waarbij dan wellicht ook deining in het spel komt. — De b. werkt door het aanvreten van de kusten als sloopende geologische kracht.
