Blaasbalg, werktuig, bestaande uit twee beweegbare, ongeveer hartvorm, bladen, met een gelijkvormig onbeweegbaar en horizont. liggend tusschenblad; door een omhullende leerbekleeding zijn deze bladen verbonden en worden twee luchtkamers gevormd, waarvan het onderste blad bewogen wordt door een trekinrichting. Hierin en in het vaste middenblad zit een luchtklep. Door nu het onderblad op te halen, gaat de lucht, aanwezig in de onderste luchtkamer, door de klep in het middenblad naar de bovenste luchtkamer en bij herhaalde beweging, als de bovenste luchtkamer gespannen vol is, gaat de lucht met kracht door een uitlaatpijp naar een smidsvuur, orgel of waarvoor men de b. gebruiken wil. Het bovenste blad is zoodanig belast, dat bij een regelmatige trekbeweging een gelijkmatige luchtstroom wordt verkregen; buiten werking rust het bovenste blad op het middenblad.
Deze b. is de gewone en bij smidsvuren veel gebruikelijke. Er bestaan ook handb. volgens hetzelfde systeem, doch zonder middenblad en eveneens voor kleinere toepassing voetblaasbalgen, welke men bij veldsmidsen nog wel aantreft. Deugdelijker en krachtiger luchtstroom gevend zijn de cylinderblaasbalgen, waarbij in twee dichte cylinders ronde zuigers hangen met leer bekleed, welke zich harmonicavormig opvouwen door een trekbeweging en door een constructie van in- en uitlaatkleppen een sterken luchtstroom uitlaten. In moderne smederijen, vooral daar, waar machin. drijfkracht beschikbaar is, zijn de b. echter verdrongen door de ventilators, welke door een schoepenrad in een dichte kast snel rond te bewegen, een sterker en gelijkmatiger luchtstroom geven dan de blaasbalgen.
