Amari (michele - Italiaansch oriëntalist en staatsman, geb. 1806, gest. 1889. Zijn werk Un periodo delle istorie siciliane nel secolo XIII (Palermo 1841) bezorgde hem wegens de vaderlandslievende strekking eene vervolging, zoodat hij naar Parijs vluchtte en eerst na de revolutie van 1848 naar Italië terugkeerde, om evenwel na het mislukken daarvan andermaal naar Parijs te gaan. 1859 echter werd hij Professor in het Arabisch te Pisa en Florence, doch reeds het volgende jaar belastte Garibaldi hem met het Siciliaansche ministerie van Buitenl. zaken. 1861 was hij senator en 1862—1864 Minister van onderwijs. Daarna nam hij weder zijn professoraat waar en leefde in de laatste jaren zijns levens te Rome. Behalve het bovengenoemde werk, dat onder den veranderden titel La guerra del Vespro Siciliano te Milaan nogmaals verscheen en tal van drukken beleefde, schreef hij nog vele andere werken over de geschiedenis van Sicilië o.a. Istoria dei Musulmanni in Sicilia 3 dln.
Florence 1854—1872 en Biblioteca Ambo-Sicula met Appendix Leipzig 1855—1889, arabische teksten, die hij later vertaalde: Traduzione delta Bibl. Ar. Sic. Turin en Rome 1880—1881. Gok vertaalde hij het werk van ibn Zafar onder den titel Conforti politici di Ibn Zafar Flor. 1851 enz. Hoezeer hij in zijn vaderland geacht was, bleek niet alleen in 1882 bij de 600-jarige herdenking van de Siciliaansche vesper, maar ook in 1906, toen zijne vele binnenlandsche en buitenlandsche vrienden 2 boekdeelen met eigen studiën uitgaven onder den titel Centenario della nascita di M. Amari Palermo.
