v./m. (-n), gedragswijze, doorgaans traditioneel, die in een bepaalde gemeenschap algemeen gebruikelijk is en als goed of juist wordt beschouwd; ook: het totaal van de ongeschreven regels en normen van het sociaal verkeer.
(e) De zede wordt gehandhaafd door positieve en negatieve sancties als lof en blaam. Van de zede onderscheidt men wel het gebruik, dat het gedachtenloze en systeemloze handelen uit gewoonte aanduidt, waarbij vergeleken de zede een zekere mate van bewustheid en systeem vertoont. De zede heeft bovendien vooral betrekking op de belangrijke momenten van het menselijk bestaan, zoals geboorte, opvoeding, inwijding in de gemeenschap, huwelijk, dood.
LITT. H.Kron, Ethos und Ethik. Der Pluralismus der Kulturen und das Problem des ethischen Relativismus (1960); J.H.Barnsley, The social reality of ethics (1972).
