Wat is de betekenis van zede?

zede - Zelfstandignaamwoord 1. een van de verzameling gebruiken en normen die een bepaalde groep mensen als juist en wenselijk aanvaardt, vaak op seksueel gebied ♢ Dat is hier de zede niet.

zede - zelfstandig naamwoord uitspraak: ze-de 1. wat men gewoonlijk doet of moet ♢ het behoort tot de oude zeden om de doden zo te begraven 2. wat men in bepaalde kringen als goed aanvaardt ♢ bl...

s., sede, brûkme, pliich.

v. (-n), 1. instelling of handelwijze die in kleinere of grotere kring algemeen in gebruik of traditioneel van kracht is en goed genoemd wordt: de zeden van een land ; de zeden en gewoonten; 2. (mv.) al die gedragingen en handelingen die in zekere kring algemeen als goed of geoorloofd gelden en aanvaard worden, ethische norm, zedelij...

v. zeden (1 landsgewoonte, gebruik, manier; 2 in het mv. zedelijkheid, eerbaarheid): 1. volgens de oude zede; zeden en gewoonten; iemand van ruwe zeden; spreekw. Kwade gezelschappen bederven de goede zeden; 2. een vergrijp tegen de zeden.

('ze:də) v. (-n) [~ Lat. suescere, gewend worden] 1. Algm. manier van doen : volgens de oude -; -n en gewoonten. → tijd. Syn. → gebruik. 2. zeden Inz. eerbaarheid, zedelijkheid : rein van -n; een vergrijp tegen de (goede) -n; kwade gezelschappen bederven de goede -n.

v./m. (-n), gedragswijze, doorgaans traditioneel, die in een bepaalde gemeenschap algemeen gebruikelijk is en als goed of juist wordt beschouwd; ook: het totaal van de ongeschreven regels en normen van het sociaal verkeer. (e) De zede wordt gehandhaafd door positieve en negatieve sancties als lof en blaam. Van de zede onderscheidt men wel het gebru...

...

...