v./m., 1. het graveren in hout; 2.(-s, -n), gegraveerde houten plaat; ook: afdruk van zon plaat (e).
(e) De houtgravure is een hoogdrukprocédé, waarbij als basis een blok hout dient, waarop een tekening wordt aangebracht. Vervolgens worden de lijnen van deze tekening met een burijn weggestoken, anders dan bij de →houtsnede, waar de lijnen juist worden uitgespaard. Bij de houtgravure zijn de lijnen, na ininkten en afdrukken van het blok, wit. Evenals bij de →kopergravures wordt er een rijke schakering van tinten zwart, grijs en wit bereikt door een min of meer fijne parallelen kruisarcering. Dit procédé werd in de 18e eeuw vervolmaakt door de Engelse graveur Thomas →Bewick. →gravure. LITT. A.Blum, Les primitifs de la gravure sur bois (1956); R.Avermaete, La gravure sur bois moderne de l’occident (1977).
