Ouders hoeven het echt niet over alles eens te zijn bij het opvoeden.
Jonge kinderen zijn volop bezig met de wereld om hen heen te verkennen. Ze weten nog niet tot hoe ver ze kunnen gaan en wat papa en mama wel en niet goed vinden. Ze hebben daarom het meest aan een omgeving waarin voor hen alles zo duidelijk mogelijk is. Vaste regels en grenzen van de ouders geven de kinderen houvast en een gevoel van veiligheid, ook al verzetten ze zich er vaak tegen. Een kind heeft alle vertrouwen in zijn ouders, als ze tenminste allebei hetzelfde van hem verwachten. Zegt papa dat je in de tuin mag en mama vindt dat je in huis moet blijven, of mama vindt het goed dat je een ijsje eet voor het eten en van papa mag dat nu juist niet, dan snapt een jong kind er niets meer van. Naar wie moet hij nu luisteren? De ene keer naar papa als hij in de tuin wil spelen en de andere keer naar mama als hij zin heeft in ijs? Voor een jong kind is dat veel te verwarrend. Hij heeft er het meest aan als zijn ouders het in grote lijnen eens zijn over zijn dagindeling en over wat wel en niet mag.
Samen een lijn trekken in de opvoeding lijkt lastig, omdat iedereen anders is en wil opvoeden op zijn eigen manier. Toch is er een handig hulpmiddel om ondanks persoonlijke verschillen samen tot één lijn te komen. Het uitgangspunt daarbij is het kind en niet de ouder die gelijk of ongelijk heeft. Door regelmatig samen te bekijken wat een peuter op een bepaald moment nodig heeft, kom je er vanzelf achter wat je wel en niet moet doen en daar kunnen beide ouders zich dan aan houden. Zo kan het ene kind best slapen na een flinke stoeipartij, terwijl een ander dan helemaal niet meer kan slapen. Het ene kind heeft kleine zetjes nodig, terwijl je het andere beter wat kunt afremmen. Het ene kind is heel voorzichtig van aard en mag wel aan de knopjes van de tv komen, terwijl een ander kind er te wild voor is en gauw iets stukmaakt. Bovendien gaat het aanleren van regels en gewoonten gemakkelijker als ze consequent worden toegepast.
Eén lijn trekken wil gelukkig niet zeggen dat ouders precies hetzelfde met hun kind om moeten gaan. Het verschil tussen ouders kan worden uitgedrukt in andere spelletjes met je kind spelen, veel verhaaltjes vertellen of aparte uitstapjes maken of meer of minder geduld hebben.
Pubers vinden het prettig als ouders het met elkaar eens zijn. Pubers zijn heel sterk bezig met uitvinden wat zij zelf vinden van een heleboel dingen. Zo testen zij ook de meningen van hun ouders. Het is daarom helemaal geen bezwaar voor een puber om te merken dat hun ouders bijvoorbeeld over politiek verschillende opvattingen hebben. Een puber merkt juist dat hij met de ene ouder beter over dit en met de andere ouder weer beter over dat kan praten. Daar raakt hij niet meer van in de war. Het blijft wel belangrijk dat de huisregels voor beide ouders hetzelfde zijn, anders levert dat alleen maar conflicten op. Als je van je vader om twaalf uur thuis moet komen en je moeder heeft één uur gezegd, is dat wel verwarrend.
