Belg. gemeente in de provincie Limburg. In febr. 1981 werd Tessenderlo geplaagd door een doordringende stank, waardoor veel inwoners last kregen van hoofdpijn en neiging tot braken.
De stank was afkomstig van het bedrijf van Phillips Petroleum, dat op 3.2.1981 een nieuwe afdeling had geopend voor de produktie van mercaptanen. Op 20 mrt. gelastte de burgemeester van Tessenderlo de sluiting van het bedrijf, vanwege de aanhoudende stankoverlast. Op 26 mrt. sloot Phillips Petroleum de nieuwe afdeling. Na enkele maanden verkreeg het bedrijf van de staatssecretaris voor de Vlaamse Gemeenschap toestemming de produktie van mercaptanen te hervatten.Tegen het eind van de jaren zeventig werden de plannen voor vestiging van een mercaptanenfabriek in Tessenderlo gunstig ontvangen door de Limburgse Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij. De economische recessie liet zich immers in de streek al enige tijd voelen. Na informeel overleg werd op 29.9.1978 besloten, nog voor de exploitatievergunning werd verleend, met de bouwwerken te starten. In sept. 1979 werd de exploitatievergunning na een ware administratieve veldslag verleend door de minister van Tewerkstelling. Door deze beslissing werd o.a. de uitslag van een volksreferendum in Tessenderlo genegeerd, waarin een grote meerderheid van de bevolking zich tegen de komst van Phillips Petroleum had uitgesproken. Tegen de beslissing van de minister ging de actiegroep Beter Leefmilieu Tessenderlo (BELT) in beroep bij de Raad van State. Die bevestigde dat de vestiging van Phillips Petroleum niet aan het gewestplan voor de regio Hasselt-Genk beantwoordde.
Phillips Petroleum heeft inmiddels al BF 50 mln. staatssteun gekregen om milieuvriendelijk te werken. Ook werden de exploitatievoorwaarden verscherpt, maar desondanks bleef de geurhinder bestaan. Als noodoplossing denkt men nu aan algehele onteigening van de meest getroffen wijk in de gemeente. Deze oplossing wordt echter door BELT en gemeentebestuur fel bestreden, omdat zij vinden dat de vervuiler of tenminste de staat voor de kosten moet opdraaien.
Tessenderlo wordt nog door een andere vervuiler getroffen, nl. Tessenderlo Chemie. Dit bedrijf loost ongestoord waterstofchloride en zwaveldioxide en volgens metingen van BELT verliest het bedrijf per week honderden kilo’s kwik in zijn elektrolyse-afdeling. Tessenderlo wil deze fabriek niet sluiten, maar dwingen tot een schone produktie. Ondanks bezwaarschriften verkreeg het bedrijf in 1983 voor 30 jaar een nieuwe exploitatievergunning zonder enige garantie van de overheid of van het bedrijf dat het milieu in de streek wordt verbeterd.
