(RDF, waste derived fuel, WDF), vaste brandstof die met mechanische methoden bereid is uit (huishoudelijk) afval. Afvalstoffen in onbewerkte vorm zijn meestal niet zo geschikt als brandstof voor conventionele energieproducerende installaties.
Bij de verbranding van afvalstoffen in roosterovens van afvalverbrandingsinstallaties wordt weliswaar vaak energie teruggewonnen, maar het doel is de verwijdering van afval, niet de winning van energie. Uit de afvalstoffen kunnen via biologische processen (vergisting) of thermische processen (pyrolyse, vergassing) gasvormige en vloeibare brandstoffen worden verkregen. Via fysische processen, zoals het scheiden van afval in brandbare en niet brandbare fracties en het persen van de brandbare fractie in een voor verbranding geschikte vorm, kan eveneens brandstof uit afval worden gevormd. Deze brandstof noemt men RDF. Over het algemeen zijn de verbrandingseigenschappen, zoals de stookwaarde van RDF minder dan die van fossiele brandstoffen. Bij verbranding van RDF treden vergelijkbare emissies op als bij de verbranding van b.v. kolen, hoewel men zich moet realiseren dat 1,5-3 maal zoveel RDF nodig is voor de produktie van dezelfde hoeveelheid energie.
Het asgehalte is in beide gevallen ongeveer gelijk. De zwaveluitworp bij gebruik van RDF is meestal lager dan bij gebruik van steenkool. De emissies van zink, lood, cadmium en koper in de rookgassen zijn bij de verbranding van RDF groter dan bij de verbranding van kolen. Uitloging van b.v. zware metalen uit de verbrandingsresten naar de bodem en/of het water is voor RDF vergelijkbaar met die voor kolen.RDF kan als hoofdbrandstof gebruikt worden. Dit wordt b.v. gedaan bij de cementproduktie in Westbury (Groot-Brittannië). Het lijkt ook aantrekkelijk RDF als bijmenging te gebruiken bij conventionele brandstoffen, b.v. in poedervorm samen met poederkool of stookolie, of in de vorm van pellets in steenkool. Wel zal in de meeste gevallen een aanpassing van de ovens nodig zijn.
Het is nuttig dat het geproduceerde RDF een nabewerking ondergaat. Pelletiseren heeft als voordelen:
1. groter stortgewicht;
2. betere behandelbaarheid;
3. lager vochtgehalte;
4. gebruik als bijbrandstof is eenvoudig.
Nadelig is vooral het grotere energieverbruik in het produktieproces. In plaats van pelletiseren kan men de ruwe RDF verpulveren. Het droge, zeer fijne poeder dat ontstaat, de Eco-Fuel, gedraagt zich als een vloeistof en is dus eenvoudig te transporteren, op te slaan en te verwerken. Een nadeel is echter dat het bij verstuiving in de lucht uiterst explosief is. Produktie van RDF uit huishoudelijk afval kan (netto) goedkoper zijn dan storten of directe verbranding, als het RDF (en eventueel ook produkten van de scheiding zoals ferrometaal) voor een redelijke prijs kan worden verkocht. De prijs waarvoor RDF verkocht kan worden, hangt sterk af van de kolenprijs, want potentiële RDF-kopers willen RDF alleen dan bijstoken als zij voor de RDF-calorieën duidelijk minder moeten betalen dan voor kolencalorieën en als de investeringen voor aanpassingen aan de ovens, op korte termijn door het prijsverschil tussen kolen en RDF worden terugverdiend.
