verzamelnaam voor stoffen met een oxiderende werking. Chloor, in het huishouden bleekwater genoemd, is daar een voorbeeld van.
Oxidantia kunnen in de atmosfeer ontstaan door inwerking van ultraviolet zonlicht op o.a. zuurstof of stikstofdioxide. De ozonlaag tussen 15—30 km hoogte is daarvan het resultaat. Door fotochemische luchtverontreiniging, dicht bij het aardoppervlak in een laag van ca. 500 m dikte, wordt eveneens ozon gevormd, naast een groot aantal andere verbindingen met een oxiderend vermogen. Enige belangrijke voorbeelden van deze groep verbindingen zijn het hydroxylradicaal, waterstofperoxideradicaal en organische peroxiden. De concentraties waarin deze oxiderende stoffen bij fotochemische luchtverontreiniging kunnen voorkomen, zijn zeer laag. De chemische koppeling daarin tussen ozon en stikstofdioxide is aanleiding geweest om in bepaalde modelstudies de som van de concentratie aan ozon en stikstofdioxide te definiëren als het totaal oxidantniveau. Bij de zuivering van afvalwater, zowel huishoudelijk als industrieel, wordt soms ozon toegepast om het water te desinfecteren of het te ontdoen van schadelijke organische stoffen en stankverwekkende verbindingen.
