chemisch element (symbool: Cl), geelgroen gas met prikkelende geur. Het gas is zwaarder dan lucht.
Chloor is chemisch zeer reactief. Produktie van chloor vindt plaats door elektrolyse van keukenzout. De Ned. produktie wordt geschat op ca. 280000 t (1981), de Belg. op 728000 t. Chloor wordt voor ca. 70 % gebruikt voor organische synthese, vnl. voor de produktie van vinylchloride als grondstof voor polymeren (plastics en synthetische rubber). Andere toepassingen zijn: de produktie van anorganische chloorverbindingen (waaronder chloorkalk en metaalchlorides); chloor als bleekmiddel bij de papieren textielindustrie; chloor als desinfecterend middel voor water (het chloren van drink- en zwembadwater); chloor voor het onttinnen en ontzinken van ijzer.Er vindt in Nederland op vrij grote schaal transport van chloor plaats. Dit gebeurt uitsluitend per trein. Omdat die zgn. chloortreinen ook door woonwijken rijden, hebben milieu-organisaties er geregeld actie tegen gevoerd, echter zonder veel te bereiken. Om de kans op ongelukken te verkleinen, rijden de treinen ’s nachts.
Chloor werkt zeer irriterend (cytotoxisch) op de vochtige huid, de ogen en de slijmvliezen. In hoge concentraties kan chloor verstikkend werken doordat het spierkramp in het strottehoofd veroorzaakt. Door weefselbeschadiging treden zwelling van slijmvliezen, opgeven van bloed en longoedeem op. Bovendien kan zich een bronchopneunomie (een vorm van longontsteking) of emfyseem ontwikkelen. Chloor werd in de Eerste Wereldoorlog als gifgas gebruikt (o.a. bij leper). De MAC-waarde is 1 ppm; de reukgrens ligt bij 3 ppm.
